Vorig jaar zat ik op de begrafenis van iemand die ons heel plots en onverwacht ontvallen was. Uit één van de toespraken bleek dat de man, tot op de dag van zijn overlijden, elke dag met zijn vrouw danste. In de keuken.
Ik had nooit een danser in de man gezien en toch verbaasde het me niet. Ik zag het beeld van hen twee onmiddellijk voor me en bedacht hoe gelukkig ze allebei geweest moeten zijn. Dansend. In de keuken.
Alhoewel ik er nooit bij ben geweest en het dus nooit gezien heb, vind ik dit toch het beeld van het jaar. Twee mensen die elkaar al heel lang heel graag zien, placeren elke dag een danske. Hoe mooi en simpel kan het zijn.
Nu ben ik zelf nooit een fervent danser geweest, maar toch lijkt het me wel wat. Elke dag een pênsboeggie te dansen met iemand die je graag ziet.
Ik heb dan ook besloten dat dat mijn goed voornemen van 2021 gaat zijn. Het kost niks, je kan het doen bij weer en wind, het zal wel gezond zijn en het is absoluut vol te houden. Afvallen is dan maar voor 2022, want een pênsboeggie zonder pêns is ook maar niks.