Stilaan zijn ze daar terug, de uitnodigingen voor feestjes allerhande. 1 september was dus niet alleen het begin van het schooljaar, maar blijkbaar ook het begin van de doorstart van ons sociaal leven. Het lijkt wel alsof alle huwelijken, verjaardagsfeestjes, fuiven en gewone bijeenkomsten met vrienden en familie moeten ingehaald worden.
Eerlijk? Hoe graag ik de mensen ook heb die me uitnodigen, het is toch even wennen. Moet er nu gekust worden of niet? Geef ik een hand of houd ik het bij de ondertussen al ingeburgerde maar nog steeds vreemd ogende elleboogbegroeting? Mondmasker aan of af of weer aan als we rondlopen? De vaste zekerheid die zich het afgelopen anderhalf jaar in mijn hoofd had genesteld moet weer even plaats maken voor alles wat ooit zo vanzelfsprekend leek. Het is voortdurend hinken op twee gedachten.
Enerzijds vond ik de persoonlijke, kleine bubbel niet altijd een nadeel. Ik had een beperkt aantal deugddoende contacten, zonder dat ik me zorgen moest maken of ik anderen tekort zou doen door er even niet langs te gaan.
Anderzijds is het enorm dankbaar om oude contacten opnieuw wat op te blinken. Toch is het even wennen. Toen ik voor het eerst sinds lang terug in een druk café iets ging drinken met een aantal collega’s – toegegeven: het was nog augustus en zelfs niet eens in Hechtel – stond ik ervan te kijken dat zo’n drukke bedoening van heen-en-weergepraat mij even onwennig deed voelen. Nu, het zal wellicht ook aan de akoestiek gelegen hebben, die heel anders is dan de akoestiek van bomen in het bos of de open lucht bij een wandeling.
Het “oude normaal” is voor mij toch vooral een “nieuw normaal”, waarbij ik het toch even opnieuw zal moeten gewoon worden. Neemt niet weg dat ik al bij al toch blij ben dat we stilaan wat meer mogen, dat we ons leven opnieuw zelf in handen kunnen nemen zonder daarvoor een internetverbinding nodig te hebben! Dadelijk ga ik naar een babyborrel.
We blijven, rekening houdend met het beperkt aantal beperkingen, toch borrelen op een nieuw leven. Nieuw leven dient gevierd…en gelukkig steekt corona daar dit keer geen stokje voor!