Ben ik oud aan het worden? Ik weet nog goed dat eerst mijn oma en opa verhalen vertelden over dat alles vroeger beter was. Later begonnen mijn ouders hetzelfde te doen ‘Vroeger…’ maar ja, dat waren ook die ‘ouw’ mensen. In ‘den’ tijd dat mijn tantes en nonkels oud waren en de leerkrachten toch klaar leken voor hun pensioen.
Maar ondertussen betrap ik me erop dat het woordje ‘vroeger’ ook steeds meer en meer in mijn vocabulair opduikt. Want ‘vroeger’ was het voor mij blijkbaar ook beter. Ik ben nog van de tijd dat de Euro gewoon een Frank was. Een Twix een Raider en die gekleurde bolletjes uit een zakje ‘Treets’ noemden.
Als het sneeuwde was het pas winter, met Pasen kreeg iedereen nieuwe kleren en ook al was het nadien nog bitter koud, vanaf dan ging je in je zomerse plunje naar school.
Komaan geef toe, ‘vroeger’ was het toch beter…
of eenvoudiger? De Mc Donalds was een restaurant en je ouders maakte ook een planning voor de vakantie, dat ene dagje naar zee. Je was als kind verlegen, of een beetje (heel erg) druk, maar je kreeg geen etiket van de maatschappij. Als je een spel wou spelen had je geen keuzestress. Het was voetbal of met de poppen spelen. Of je kon buiten verstoppertje spelen of je rende je te pleuris bij tikkertje.
‘Vroeger’ was het gewoon goed, beter of toch zeker simpeler. Iedereen was eerlijk, nergens oorlog, iedereen was vriendelijk en de waarheid was gewoon de waarheid.
Of zag ik vroeger het leven gewoon door de ogen van mijn jongere ik? Door de ogen van een kind? Een kind dat ondertussen oud begint te worden. Zou het niet kunnen dat het een beetje aan ‘de generaties’ ligt?
Hoe, ben je het er niet mee eens? Dan begin maar te rennen, want… Tikkie, je bent ‘m en je krijgt me nooit… Want ‘vroeger’ was ik snel!