Het wordt tegenwoordig steeds moeilijker om iemand een cadeau te geven. Iedereen heeft al alles en je moet dan ook nog eens origineel uit de hoek komen. Zo heb ik me het hoofd gebroken over een origineel en persoonlijk cadeau voor de 50ste verjaardag van een goede vriend; laat ons hem Raf noemen.
Raf is niet sportief, leest veel en heeft, net als ik, een grote voorliefde voor ons dorp. We zijn zelfs officieel lid van een officieuze vereniging, Jongheemkunde genaamd. Naast het deelnemen aan kwissen, probeert deze illustere vereniging ook het Eksels dialect levendig te houden en verzamelen we diverse Ekselse memorabilia. Ik wist dat ik het, voor mijn cadeau, in die richting moest gaan zoeken.
Ik kwam, na enig nadenken, uit bij het vertalen van één van zijn lievelingsliedjes. Een nummer van Gerard van Maasakkers; ‘Hier heur ik thuis’. In het Eksels wordt dat ‘Hei hur ich tōês’. Ik bracht het nummer op het feest: live gezongen! Én met een flashmob-zangkoor, want Jongheemkunde volgt de trends op de voet!
Ik geef u graag de 1ste strofe en het refrein. U kunt het best even hardop lezen.
Hei bin ich geboore, hei lirde ich lòppe, Met valle en opstoôën
en verder gooën
Hei gò.ngk ich noh schooël, hiêlt mèn oeëge groeët oope
Om mènne eege weêg te gooën
Hei lirde ich leeve en ’t leeve deh lirde hei vlug
Hei stamde zèh fer’m teege mèn scheene, En ich stampde z’eêve hoârd trug
Hei hem ich noeëts langs mèn schōên gelòppe, Nie opgegeeve zònder slaâg of stoeët
Hei ben ich dik doôr het sliêk gekroope, Meh deh düt nèks want zoe wèrde groeët
Hei hur ich tōês, ich hur hei tōês
En boe ich oôch henne gòn, hei hur ich tōês (x2)
Voor suggesties voor Raf zijn 60ste verjaardag, mag u de redactie berichten. Ik laat u, over 9 jaar, via deze weg weer weten wat het geworden is.