Ha, vandaag eens eindelijk een goede nacht gehad – damn you, wachtdienst! – en het is dag van de rechten van de vrouw, dus kan alleen maar positief zijn. Ok, here we go… De start vandaag is al geweldig. “Mevrouw, ivm uw reis, we hebben vervelend nieuws, er is geen beschikbaarheid meer”. Ondanks het feit dat alles besproken, geregeld én betaald is?…. Nou, k*t k*t maar dat lossen we wel op zeker?
De tweede stop vandaag is de lingeriewinkel – ja, lieve medemens, met mijn overgewicht en plus-size boezem kan ik niet meer genieten van een hunkemöller niemendalletje, maar heb ik behoefte aan een speciaalzaak. Er is best veel volk in de zaak (shit, eigenlijk had ik niet zoveel tijd!) maar ok, we wachten onze beurt af. “Spijtig mevrouw, we hebben uw maat niet direct op voorraad, dergelijke grote maten zijn niet courant”. Crap, zelfs in een speciaalzaak niet? Ok dan, volgende stop. De garage. “Sorry mevrouw, op zaterdag kunnen we geen diensten verlenen”. ‘Maar er was mij gezegd dat ik eender wanneer mocht langskomen, ook op zaterdag?’ Niet dus…
Ok, nog 3 stops vandaag, maar hoe erg kan het nog worden? Het volgende stadium is de plukboerderij. Haaa, eindelijk rust… Ware het niet dat vandaag net een familiebezoekdag is en ik mijn auto verderop de straat moet parkeren en een paar oudere – sorry, maar lastige – vrouwen moet tolereren… Ondertussen piekt mijn stress level al ongezonde hoogtes… Maar goed, nu nog de Colruyt en de Maxizoo, wat kan DAAR nog mislopen…
Enter de Colruyt. Zelden neem ik een brood mee wegens niet nodig, maar vandaag hebben we niet veel keuze of tijd dus ga ik voor de broodmachine. Wat mij niet genegen is, want zodra ik het brood in de snijmachine steek blokkeert dit en komt er een soort van gebakken pasta dat slecht gesneden is uitgepuild, met een blokkage van de machine tot gevolg. Ondertussen stijgt mijn stressniveau tot ongewone hoogtes… Aan de kassa blijkt de betaling via de app ook niet te werken (sorry mevrouw!); gelukkig heb ik nog mijn portefeuille bij… Ok, laatste statie…
De Maxizoo…. Allereerst moet ik al wachten tot de ellendige wachtenden voor het tanken (sorry Nederlanders, maar in deze moet ik u even f*ck you toewensen, ga toch tanken in uw eigen land!!!!!) eindelijk de straat hebben verlaten vooraleer ik op de parking geraak om een filtertje te kopen voor ons lieve Vootje. “Excuseer mevrouw, we krijgen al heel de dag foutmeldingen op onze kassa”. NATUURLIJK!
Ik lach mij kapot en zeg, ja, het is murphy day he…. Terwijl ik de grote zak voor het dierenasiel in het bakje probeer te proppen (wat me overigens niet lukt) denk ik, het zal straks of morgen wel beteren.
Hilarisch lachend om het feit dat ik weet dat dit niet het geval is, rijd ik verder naar huis om de overschot van het weekend door te brengen in denial… En dan sta ik voor de lichten te wachten. Voor mij staat een auto die/dat pretendeert: “Jezus is het licht, volg Jezus!” “Alles staat in liefde voor hem!”
Het wordt zwart voor mijn ogen en ik rijd door…