Ken je die sketch van een man bij zijn verzekeringsmakelaar? Hij is pas gescheiden, een jammere gebeurtenis. “Maar het heeft ook zijn voordelen”, probeert hij uit te leggen. “Nu zit ik alleen in de wagen en kan ik zonder commentaar rijden. Geen ‘stop!’, ‘pas op!’, ‘remmen!’ en ‘voorrang geven!’, meer. “Nu ben ik onderweg meer op mijn gemak”, vertelt de man alsof er een last van zijn schouders valt. “Ik denk wel dat hierdoor de kans op ongevallen nu vermindert. Kan ik daarom een aangepaste verzekering aan verminderd tarief krijgen?”, probeert de man wiens scheiding al wat geld kostte. Maar met de verzekeraar valt kenbaar niet te onderhandelen, al kan er wel een lachje van af.
Mijn partner moest er ook mee lachen. Ik beet op mijn tong; ik wilde tonen dat ik mezelf wél kon beheersen. Het zwijgen gaf me gedachten aan mijn rijlessen van vroeger. Niet een vrouw, maar mijn vader zat naast mij, waar ik ook wel eens stress van kreeg. Hij kon me instrueren alsof ik een robot was. Tijdens het zwijgen begon het me te dagen: een autorit is eigenlijk een relatietest. Waar de Ikeatest, samen een bed monteren, nog samenwerking vereist, is een autorit in de wagen vooral een vertrouwenstest: kan je de ander vertrouwen en je mond houden? Complimenten geven mag overigens wel: je maakt je man fier als je zegt dat hij goed kan autorijden. Omgekeerd ligt dat gevoeliger: zegt een man tegen zijn vrouw ‘goed gereden, schat’, dan kan de opmerking komen: ‘vind je dat ik anders niet kan autorijden?’
Com-mu-ni-ca-tie: het is me wat. Als ik één ding geleerd heb in relaties is het duidelijk en verbindend communiceren/instrueren. Want anders loopt het gegarandeerd mis. Toen ik eens een tikkeltje ironisch mijn man toesprak met: “schat, vanavond hoef je de vuilniszakken niet buiten te zetten”, werden ze ook niet buitengezet. Intussen weet ik wel beter. Geef je een man een concrete taak, en achteraf een compliment: wel, dan gebeurt het. Dan maakt hij zich fier. Dus zeg in het vervolg: “Schat, zet je vanavond om negen uur de vuilniszakken buiten, de blauwe en de zwarte, vóór de brievenbus?” De kans is groot dat het gebeurt.
Mannen, en bij uitbreiding mensen, motiveer je, in plaatsen van te commanderen. We lijden vaak nog aan het kleuterjufcomplex. Mensen snappen de instructies wel, maar niet de manier waarop. Context is belangrijk. Maak eerst verbinding met je (gespreks-)partner en vervolgens krijg je meer gedaan. Probeer het eens.
Ik ben Claudia.
Ik verbind. Ik vertrouw. Ik ben een vrouw.