Soms zijn er van die momenten waarop je voelt dat je een dagje ouder wordt. Ik had het onlangs nog.
Nee, ik heb het niet over die keer dat ik meer moeite had dan anders om het juiste been te vinden om vroeg uit bed te stappen. Ondanks dat alles ben ik ook nog steeds tevreden wanneer ik er mijn sportieve prestaties van het afgelopen jaar op nakijk: ik ga een viertal keer per week lopen (niet weg van mijn problemen, wees gerust) en bracht tot mijn eigen grote verbazing de Boslandtrail tot een goed einde, zonder daar achteraf wekenlang de gevolgen van te dragen. Ik voel me ook niet geroepen om de meest recente muziek te aanhoren om zo mee te zijn met de muziektrends van het moment. Niets gaat boven een goede hit uit de eighties of nineties, toch? Deze zijn even onverslijtbaar als ik mezelf onverslijtbaar acht. Tot daar dus de zaken waarover ik me nog tevreden voel en die me niet ongelukkig maken door me ouder te voelen dan ik ben.
En toch is er sinds een aantal jaar die ene week in het jaar waarbij ik denk: in wat voor wereld ben ik nu terechtgekomen? Dan gaat onze openbare omroep niet zomaar op zoek naar het “woord” van het jaar … Nee, men gaat specifiek op zoek naar het “tienerwoord van het jaar”
(net zoals men ook het “kinderwoord van het jaar” zoekt). Moet ik me geroepen voelen om een keuze te maken tussen “smash”, “aina”, “goofy”, “strijder” of “slay”?
Alvorens ik kan stemmen, zou ik ten eerste moeten weten wát die woorden betekenen en ten tweede ook moeten weten of die woorden ook effectief gebruikt worden. Nu heb ik wel vaak contact met jongeren die tot de doelgroep behoren, toch ben ik telkens verrast met de woorden die men op de zogeheten shortlist geplaatst heeft. Worden die woorden effectief gebruikt? En vooral: wanéér worden ze gebruikt? Ik heb er het raden naar. En toch merk ik bij mezelf dat de woorden die het de voorbije jaren tot “tienerwoord” hebben geschopt me achteraf wel meer opvallen dan andere.
Zo was het vorig jaar “bestie” om er je meest intieme vriendschapsbanden mee uit te drukken. Voor dit jaar viel de keuze op “smash”. In mijn tijd – oei, ben ik al zo iemand? – werd dat gebruikt om bij (tafel)tennis iemand het genadeschot toe te brengen; nu wordt het gebruikt om iemand “sexy” te vinden. Zeg dan toch gewoon waar het op staat, denk ik dan?
Nu goed, om het met het kinderwoord van 2019 te zeggen: boeie!