Liefde komt in alle vormen.
Na mijn operatie kon alles alleen maar beter gaan. Niets kon me evenwel voorbereiden op de dagen die zouden volgen.
Woensdagmorgen, ik sta op en zie dat Saucies twee keer heeft overgegeven. Zelfs zijn favoriete snoepjes wilt hij niet meer eten. In spoed gaan we naar de dierenarts die hem onderzoekt en een braakremmer geeft. Voordat we gaan slapen zien we hoe hij naar zijn bakje probeert te zwalpen maar daar amper nog in slaagt. Met het kleinste hartje probeer ik te gaan slapen terwijl ik de tranen van mijn man droog.
’s Anderendaags vind ik Sies ineengedoken in een hoekje van de keuken. In tranen bel ik mijn man en daarna de dierenarts. Het is tijd… We zien hem veel te graag om hem te laten lijden; in mijn armen is hij gestorven.
De leegte in huis is ondraaglijk, ik zie overal zijn schim, hoor zijn stemmetje, voel hem voor mijn voeten lopen…
Maar wat is het allemaal de moeite waard geweest. Liefde komt in verschillende vormen. Iemand hoeft niet altijd een mens te zijn. Onze Sies was een zeer groot ‘iemand’. Bijna zeventien mooie jaren stond hij aan onze zijde. Het is prachtig geweest.
De plaats waar we hem begraven hebben draagt een vreemde gloed. De libellen die in zijn boompje hangen worden overdag levensecht en komen ons begroeten in de tuin. En alhoewel
zijn boompje pas in het voorjaar bloeit, prijkt er nu in de hoogste tak een prachtige grote witte bloesem. Liefde komt in alle vormen.